- афзунӣ
- [افزوني]бешӣ, бисёрӣ, зиёд будан; фаровонӣ
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.
афзун — [افزون] беш, зиёд, бисёр; аз ҳад афзун аз ҳад зиёд, хеле; афзун гардонидан (кардан) зиёд кардан; афзун шудан (гаштан) бисёр шудан; зиёд шудан … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
афзудан — [افزودن] 1. зиёд кардан, афзун гардонидан; изофа намудан 2. зиёд шудан, афзун гаштан; аз ҳад афзудан аз ҳад бисёр кардан; аз ҳад зиёд афзудан хеле афзун гаштан, хеле бисёр шудан; беш аз пеш афзудан нисбат ба пештара афзунтар гардидан; суръат(ро)… … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
баланд — [بلند] 1. афрошта, боло; муқоб. паст: девори баланд, кӯҳи баланд 2. дароз, навча, муқоб. кӯтоҳ: қади баланд 3. бисёр, зиёд, афзун: иқтидори баланд 4. тез, гузаро, шунаво (оид ба садо, ханда): баланд баланд хондан 5. бисёр сахт, бошиддат: оташи… … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
беинтиҳо — [بي انتها] 1. аз ҳад афзун, беҳад зиёд, ниҳоят бисёр: муҳаббати беинтиҳо, хурсандии беинтиҳо 2. беохир, бепоён; беканор, нопайдоканор, васеъ, фарох: замини беинтиҳо, баҳри беинтиҳо; беинтиҳо будан зиёд (бисёр) будан; аз ҳад зиёд будан, беҳад… … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
беш — I [بيش] бисёр, зиёд, афзун: аз ҳама беш зиёдтар аз дигарон: аз ҳама беш пахта чидан; аз андоза (ҳад) беш беандоза; бениҳоят зиёд; беш аз беш торафт бештар, рӯз аз рӯз афзун; беш аз пеш аз пештара зиёдтар; назар ба пештара бештар; беш аз ҳисоб… … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
дарафзудан — [درافزودن] 1. афзудан, афзун шудан, зиёд гаштан 2. афзун намудан, зиёд кардан … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
зиёд — [زياد] а. бисёр, афзун, фаровон, беш; солҳои зиёд солҳои бисёр, солҳои дароз; зиёд кардан а) афзун кардан, афзудан, бисёр кардан; б) илова кардан, зам кардан; в) дароз кардан, тӯлонӣ намудан … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
изофа — (изофат) [اضافه // اضافت] а 1. афзудан, зиёд кардан; афзоиш, афзунӣ; арзиши изофа иқт. арзишест, ки истеҳсолкунанда зиёда аз арзиши қувваи кор ба вуҷуд меорад ва он манбаи даромади софи сармоядорро ташкил медиҳад; изофа кардан (намудан) афзудан,… … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
фараҳ — I [فرح] а. шод шудан, хурсанд гардидан; шодӣ, сурур, хурсандӣ II (фара // фареҳ // фиреҳ) [فره] кит 1. афзунӣ, фарвонӣ 2. фирӯзӣ, ғалаба, пешӣ, сабқат, бартарӣ; фирез бурдан пешӣ намудан, бартарӣ нишон додан 3. бисёр фаровон афзун, зиёда 4. афзал … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
фаровон — [فراوان] бисёр, зиёд, серҳосил, афзун; фаровон шудан афзун шудан, зиёд шудан … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ